Hij kwam bij me met ernstige vermoeidheidklachten. Kon ’s ochtends met moeite zijn bed uitkomen en voelde zich vrijwel de hele verdere dag futloos. Het kleine beetje energie dat hij ’s avonds over had, leek hij te besteden aan ruziemaken met zijn jongste zoon. “Ik ben niet vooruit te bránden”, zei hij zelf.
Zijn baas had hem gestuurd.
Je blijft wie je bent
Hij kwam op mij over als een strenge, starre man. Regels zijn regels. Je bent wie je bent en dat verandert nooit. Doen wat je gezegd wordt. Zo iemand dus.
Wat mij opviel, waren zijn bliksemsnelle antwoorden. Ik had de punt nog niet achter mijn zin gezet, of hij sprong erop af. Een steeds weer hoorde ik er verdediging in, ook als er geen zweem van kritiek in mijn opmerking zat.
Frustraties botvieren
Ik vroeg hem om, telkens als hij geneigd was te reageren, 20 seconden te wachten met zijn antwoord. Hij begon onmiddellijk onbedaarlijk te huilen.
Tom (laten wij hem zo noemen, ook al is het niet zijn echte naam) bleek zo’n lage dunk van zichzelf te hebben, dat hij elke werkdag opnieuw bezig was te voorkomen dat hij zichzelf nog verder omlaag schopte. En dus moest alles wat maar enigszins op een aanval leek, bijtijds worden afgeweerd. ’s Avonds, in de beschermde omgeving van zijn huis en gezin, vierde hij onbedoeld z’n frustraties bot op zijn zoon.
Denkfouten omzetten
Tom heeft in het daaropvolgende coachingtraject keihard gewerkt aan het negatieve beeld van zichzelf. ‘Denkfouten omzetten’ noemde ik het en hij ging ermee aan de slag alsof zijn leven ervan afhing.
Nu, 2 jaar later, is Tom geen schim van de man die hij was. “Zijn kracht”, zei één van zijn medewerkers onlangs, “is zijn kwetsbaarheid”. Daar had ik tijdens het eerste gesprek niet van durven dromen!
Heb je iets soortgelijks aan de hand als Tom? Maak een afspraak voor een vrijblijvende kennismaking. Of lees eerst enkele voorbeelden uit mijn coachpraktijk.
